Co to jest orzeszki ziemne: pochodzenie, widoki
Zadowolony
Arachis to ulubiony przysmak wielu ludzi. Ma doskonały smak i zapach, a także jest wyposażony w bardzo dużą ilość przydatnych właściwości, które pomagają ludzkiemu ciału działać prawidłowo. Ale rzadko ktoś pomyśli o tym, gdzie zaczyna się historia produktu i dlaczego nie należy do orzechów. Kultura rolna należy do rodziny Beaver. Dziś kraje Azji i Afryki są przywódcami w jej uprawie. Ziemia jest bardzo popularna w USA. Tutaj tworzą z niej ulubioną pastę orzechową.
Trochę z historii orzeszków ziemnych
Przez wieki -w historii, orzechy przenikały do różnych sfer ludzkiego życia. Zawierają wiele witamin, minerałów i innych ważnych elementów mikro i makro. Peanuts należy do produktów kalorii. Jest w stanie szybko nasycić organizm za pomocą składników odżywczych.
Dlatego dzisiaj gliniany orzech otrzymał szeroką sferę zastosowania. To jest używane:
- jako jedzenie dla zwierząt gospodarskich;
- w gotowaniu;
- w medycynie;
- w dietetyce;
- W produkcji przekąsek, napojów, oleju orzechowego i słynnego makaronu orzechowego.
W Ameryce Południowej zauważono wyjątkową roślinę. Kiedy archeolodzy wykopali w Peru, znaleźli starożytny wazon. W swojej formie przypominał owoce orzeszków ziemnych. Na ścianach naczyń był szczególny rysunek w postaci orzeszków ziemnych.
Ciekawe!
Wielu odkryć i agronomów tamtych czasów było bardzo zaskoczonych zdolnością orzeszków ziemnych do rosnącego i dojrzewania podziemnego. Od 16-17 wieku drugie imię to ustalone ziemskie orzechy, które jest używane do dziś.
Hiszpanie, pierwsi zauważający korzystne właściwości orzeszków ziemnych, przynieśli orzechy do Europy, gdzie kultura warzyw zaczęła szybko rozprzestrzeniać się do krajów. Był nawet okres, w którym ludzie używali orzechów zamiast ziaren kawy. Ale ta tradycja była zachowana przez krótki czas.
Nieco później kultura zaczęła być rozciągana na inne kontynenty. Mieszkańcy Afryki używali orzeszków ziemnych do żywności, a także wykorzystali ją jako nawóz do wzbogacenia gleby azotem. Potem orzechy dotarły na terytorium Indii, Filipin i Chin. Tutaj kultura warzywna stała się znana jako chińskie orzeszki ziemne.
Arachis to kultura orzechowa lub fasolka
Naukowcy, począwszy od XVII wieku, przeprowadzili różne badania nad badaniem pochodzenia orzeszków ziemnych, jego wpływ na ludzkie ciało, a także obecność użytecznych cech i właściwości w orzechach. Wyniki były po prostu oszałamiające. Orzeszki ziemne mają bardziej popularne cechy z groszkiem, soczewicą lub fasolą niż z orzechami. Z nimi są zjednoczeni tylko przez duży procent tłuszczu roślinnego, który jest obecny w składzie.
Przez długi czas orzeszki ziemne były jedzeniem dla biednych, a także żywność zwierząt. Ze względu na właściwości żywieniowe kultura była używana jako główny produkt spożywczy podczas wojny domowej amerykańskiej. Żołnierze jedli orzechy, a tym samym pomogli ciału szybciej wyzdrowieć.
Z punktu widzenia botaniki arachis należy do rodziny Beaver, a raczej jest to trawa fasolowa. Ale w jego składzie i właściwościach gliniany orzech jest bardziej blisko orzechów.
Jak wyglądają orzeszki ziemne
Według Wikipedii gliniany orzech to coroczna roślina zielna. To nie jest drzewo owocowe ani gałądzony krzew. Orzeszki ziemne rosną na wysokości 20-70 cm. Arachis jest bezpretensjonalny, ale żałosny ciepło. Dlatego, aby uzyskać wysokiej jakości uprawę, jądro lub sadzonki, musisz sadzić tylko w ciepłej glebie.
Dziś duża liczba ziem w różnych krajach świata przydzielona jest do uprawy obiecującej kultury rolnej. Ich liczba rośnie stale każdego roku. Arachis stał się powszechny ze względu na swoje przydatne cechy, a także wysoką wartość odżywczą. W Rosji, w sprzyjających warunkach klimatycznych, kwitnienie rozpoczyna się w lipcu. Uprawy można zebrać za kilka miesięcy. W przypadku budowy kultury warzywnej nie jest wymagana specjalna opieka. Najważniejsze jest to, że podlewanie odbywa się w odpowiednim czasie, a także ciepłą pogodę na ulicy.
Orzeszki ziemne są w stanie pozytywnie wpływać nie tylko na ludzkie ciało, ale także wzbogacają glebę, w której rośnie, azot. Wynika to z zawartości korzystnych substancji i elementów śladowych w kulturze.
Ziemia ma unikalną strukturę. Dzięki temu roślina nie wymaga ciągłego odżywiania ani podlewania. Nie boi się bezpośredniego światła słonecznego i może w pełni rozwijać się bez specjalnych zapylaczy.
Ciekawe!
Arachis to rozgałęziony trawiasty krzew. Ma silny kłącz, który może osiągnąć długość 1,5 metra. Na łodygach upraw rolnych są sparowane lekko owalne liście.
Liście i pędy są miękkie w dotyku. Dzieje się tak z powodu małego stosu, który pokrył te części rośliny. W okresie kwitnienia na krzakach powstają kwiatostany żółtych odcieni.
Jedną z interesujących i niezwykłych cech rośliny jest tworzenie przyszłych orzechów. Po rozkwicie owoce orzechowe pojawiają się pod ziemią. Tutaj będą kontynuować dojrzewanie do czasu zebrania zbiorów. Fakt ten był pojawieniem się nazwy glinianego orzecha. W okresie wzrostu i dojrzewania owoców gleba lepiej nie przepełniać. Doprowadzi to do gnicia uprawy.
Ciekawe!
Zbija jest zwykle gotowa na jesień. Jądra orzeszków ziemnych są zamknięte w niezawodnej skorupce. Zwykle ukrywa się od 1 do 7 orzechów w jej wnętrzności, z których każda jest zamknięta w łuski.
Jak i gdzie rosną owoce z rodzaju Arachis
Kultura podziemna dojrzewa tylko poniżej górnej warstwy gleby. To nie jest kapryśne, ale jego pełny wzrost i rozwój wymaga ciała. Pomimo niezawodnej skorupy, która chroni owoce, orzeszki ziemne dają maksymalną uprawę, będąc tylko w ciepłej glebie.
Idealne warunki dla glinianej orzechu to przedłużająca się sucha letnia jesień. W tym przypadku, od momentu lądowania do zbioru, zajmuje to od 120 do 160 dni. Nie wszystkie kraje mogą chwalić się taką pogodą i klimatem. Dziś przywódcami uprawy orzeszków ziemnych są Indie i Chiny. Ale z wielkim pragnieniem i podziemnym zbiorem możesz być również zebrany we własnym letnim domku. Najważniejsze jest przestrzeganie podstawowych zasad uprawy orzeszków ziemnych.
Rosnące orzeszki ziemne w krajach Afryki
Podczas kolonizacji Europejczycy dostarczali drzewa różnych gatunków na kontynent, wszelkiego rodzaju żywność, przyprawy, bawełnę i dużą liczbę minerałów. Według Wikipedii dominowały tu biedne i nonsensowne gleby, na których trudno było uprawiać rośliny uprawne. To jest główny powód, dla którego rolnictwo upadło. Nie mógł się w pełni rozwinąć i dać odpowiednią ilość upraw, aby zapewnić żywność dla całej populacji kontynentu.
Kiedy Europejczycy przynieśli zwykłe orzeszki ziemne na kontynent, pomogło to rozwiązać problem z powszechnym głodem plemion afrykańskich. Do karmienia zwierząt gospodarskich użyto również świeżych owoców glinianych orzechów.
Orzeszki ziemne dobrze rosły w lokalnym klimacie. Jego jądra były niezawodnie chronione przez skorupę, więc możliwe było zdobycie wysokiej jakości uprawy. Z czasem kultura zastąpiła inne warzywa i zajęła wiodącą pozycję. Senegal jest dziś nazywany Republiką Arakhisova. Na jego terytorium, poczynając od XVII wieku, orzeszki ziemne są aktywnie uprawiane.
Chińskie orzechy
Duża liczba witamin, minerałów i innych składników odżywczych koncentruje się na świeżych orzeszkach ziemnych. Dzięki temu produkt uprawiany w warunkach podziemnych, prawdziwy skarb dla zdrowia ludzkiego.
Doceniając wszystkie mocne strony orzeszków ziemnych, jak kultura orzechów i fasoli, chińscy i inni mieszkańcy krajów azjatyckich zaczęli uprawiać dużą liczbę odmian glinianych orzechów na ich ziemiach. Tutaj produkt znajduje się pod nazwą chińskie orzechy. Od XVII wieku stał się powszechny w Indiach i Chinach. Następnie owoce migrowały na Filipiny i w Makau.
Środkowy pasek Środkowego Królestwa, a mianowicie Senegal, zajmuje wiodącą pozycję do uprawy orzeszków ziemnych z czasów, gdy roślina kulturalna została sprowadzona na kontynent i do dziś. Ponad połowa mieszkańców zajmuje się przetwarzaniem, lądowaniem, zbieraniem upraw arachicznych.
W jakich celach są orzeszki ziemne w skorupce w Ameryce
W oparciu o historię gliniane orzechy jako rodzaj orzeszków ziemnych pojawiły się po raz pierwszy w Stanach Zjednoczonych około XIX wieku, chociaż kraj pochodzenia był Ameryka Południowa.
Amerykanie docenili świeży produkt podczas wojny secesyjnej. Ciężkie czasy popchnęły obie walczące z głodem. Żołnierze często pozostawali bez jedzenia, nie mogli normalnie jeść, co doprowadziło do całkowitego wyczerpania. Unikalny skład orzeszków ziemnych pomógł rozwiązać ten problem. Zawiera:
- witaminy;
- różnorodne elementy makro i śladowe;
- składniki odżywcze.
Dzięki temu orzechy szybko przywróciły siły, przyczyniły się do zatrzymania krwawienia, a także uzupełniały niedobór substancji ważnych dla pracy ciała. Z tych powodów podjęto decyzję, dlaczego orzeszki ziemne zaczęły aktywnie rosnąć w Stanach Zjednoczonych.
Nieco później, po zakończeniu działań wojennych, uprawa fasoli spowolniła. Przez pewien czas nazywano ją nawet jedzeniem biednych.
Połączenie okoliczności pomogło odzyskać dawną chwałę i popularność kultury. Kiedy Stany Zjednoczone podjęły aktywną uprawę bawełny, kultura zaczęła wysysać wszystkie soki z żyznych gleb, co spowodowało spadek upraw i pojawienie się dużej liczby szkodników. W tym czasie dobrze znany amerykański naukowiec D. W. Rzeźbiarz. Po przeprowadzeniu niektórych badań stwierdził, że duża ilość białka, olejków roślinnych, aminokwasów i innych składników odżywczych jest skoncentrowana w składzie orzechów. Nie było wątpliwości, że orzeszki ziemne są użyteczną kulturą. Wpływa pozytywnie nie tylko na ludzkie ciało, ale jest również używane do przywrócenia żyznej warstwy gleby, wyprawiając ją azotem. Można go nazwać ratownikiem wyczerpanej gleby.
Peanuts są orzechami odpowiednimi do wzrostu w Rosji
Chociaż krajem pochodzenia rośliny uprawnej jest Ameryka Południowa, gliniany orzech był szeroko rozpowszechniony na środkowej linii, a także w reszcie kraju.
Najważniejsze jest to, że warunki ciepłej pogody i gleby są obserwowane ze względu na jej uprawę. To jedyny sposób na zebranie dobrych i wysokiej jakości uprawy orzeszków ziemnych. W Rosji nie ma rozległych plantacji na uprawę orzeszków ziemnych. Zaangażowani są tu oddzielni entuzjaści, którzy najczęściej mieszkają w południowej części kraju, a także w regionie Czarnej Ziemi, na terytorium południowych Ural i na ziemiach środkowego paska.
Z wielkim pragnieniem go, każdy może go wyhodować na letnim domku lub parapecie, jeśli pewne zasady sadzenia, pozostawienia i podlewania rośliny.
