Starożytny grecki mit o hyacinte
Według jednej z najbardziej znanych wersji, piękny kwiat hiacyntu został nazwany na cześć młodego mężczyzny, który miał niesamowite piękno i atrakcyjność.
Hiacynt był najmłodszym synem Muse Klio i króla Amikli, który był znaną osobą w starożytnej Sparcie. Ich syn w pięknie był porównywany z bogami Olympusa, co przyciągnęło uwagę Apollo, szybko stając się jego ulubionym.
Apollo był bardzo przywiązany do Hiacyntu, spędził z nim dużo czasu, zapominając, że młody człowiek jest prostym śmiertelnikiem. Apollo zabrał go ze sobą na polowanie, nauczył młodego mężczyzny dysku z dysku. Pewnego letniego dnia Apollo i Hyacynth próbowali swojej siły w rzucaniu brązowym dysku, podczas gdy wszyscy próbowali przekroczyć drugiego. Starając się zaimponować, Apollo rzucił dysk z całą swoją siłą, podczas gdy hiacynt, próbując udowodnić, że był nie mniej zdolny do miotacza, pobiegł po spadającym dysku, zamierzając go złapać. Dysk leciał z taką siłą (istnieje wersja, że kierunek dysku został zmieniony przez boga Western Wind - pianka, która od najmłodszych lat była przyjazna z Apollo i zazdrośnie postanowił zemścić się na nim, powodując cierpienie), że hiacynt nie ma wystarczającej zręczności, żeby go złapać. Hiacynt walczył w głowie, spadł na ziemię. Z przerażeniem Apollo pobiegł do młodego mężczyzny, próbował powstrzymać krew płynącą z rany, ale wszystkie jego próby były na próżno. Twarz młodego człowieka blado, zniknął w jego oczach, zniknął jak kwiat z południowego słońca.
Nikt nie słyszał o żałosnych wykrzyknikach Apollo, kiedy zmarł młody człowiek, Apollo pochylił się w kierunku ucha i szepnął: „Piękny hiacynt, będziesz żył wiecznie w moim sercu, a pamięć o tobie na zawsze pozostanie wśród ludzi”. Po słowach Apollo z Ziemi, które pochłonęły krew hiacyntu, pojawił się czerwony pachnący kwiat, z małymi, podobnymi kwiatami, zwanymi hiacyntem w kwiatostanie, ku pamięci młodego człowieka.
Mieszkańcy Sparty zachowali pamięć młodego mężczyzny, spędzając coroczne wakacje na jego cześć. Święta odbyły się w środku lata i trwały trzy dni. Pierwszego dnia ludzie opłakiwali Hyacynt, a następne dwa dni świętowali jego zmartwychwstanie.
