Amorphopallus. Specyficzny kwiat z jasnym i „pachnącym” kwiatostnem.
Zadowolony
Ten artykuł jest specjalnie dla miłośników ekstremalnej floriculture ..
Opis zakładu
Amorphopallus jest niezwykle niezwykłym przedstawicielem tego rodzaju. Jego główną cechą jest kwiatostan ukryty pod szkarłatną lub plamistą osłoną cytrynową. Kwiatostan końców jest podzielony na trzy strefy-każdy z nich odgrywa swoją szczególną rolę w zapylaniu. 
Pierwsza strefa - górna, wystająca część kwiatostanu jest lekko rozszerzona, nie zawiera kwiatów i dlatego nazywa się „sterylnym wyrostkiem”. W aktywnym okresie rozróżnia silny zapach, który informuje zapylacze (głównie muchy) o początku kwitnienia. W drugiej strefie, tuż poniżej sterylnego wyrostka robaczkowego, elastyczne włosie rosną, przez które owady swobodnie czołgają się w trzeciej strefie - do małych kwiatów męskich i żeńskich. Proces zapylania Amorphopallusa, ze względu na tak złożoną strukturę, występuje w szczególny sposób: w nocy, po północy, górna sterylna wyrostek nagrzewa się (czasem do 40 stopni), podkreślając zapach zgniłych mięsa charakterystyczny dla kwiatu kwiatu. Zapylacze przyciągani aromatem przenikają łopatkę kwiatu-i są zamknięci w „klatce” elastycznych procesów. Zostali schwytani, pozostają w kwiatu, dopóki spód aparatu rozgrzeje się następnego wieczoru, aby przyspieszyć wygląd pyłku. Owady w cieple również ożywają i aktywnie rozpowszechniają kruszący pyłek w kwiatach tłuczenia. Występuje pomyślne zapylenie, po czym włosie sucha i zwleka, otwierając drogę do wolności. To prawda, zwykle nie latają długo, ponieważ gdzieś w pobliżu nowego Amorphopallus kwitnie kusząco zapachowe kwiaty i ceremonia powtarza się ponownie, tylko wraz z wprowadzeniem pyłku innej rośliny. Kwitnienie trwa do dwóch tygodni, ale żeńskie kwiaty zanikają wcześniej niż mężczyzna, więc samozapolega się zdarza bardzo rzadko. W przypadku, gdy tak się stało, mięsiste jagody z małymi nasionami rosną zamiast kwiatu, a roślina, która je odżywiła. Nawet przy odpowiedniej opiece Amorphopallus nie daje nasion w domu.
Po rozkwicie z ziemi pojawia się pojedynczy arkusz (znacznie rzadziej), który może osiągnąć kilka metrów szerokości. Struktura liścia jest podobna do paproci znanej nam - podzielonej na wiele części, tworzy podobieństwo lufy i małe liście, pozostając całkowicie trawiastym. 
Koronkowe części arkusza podniesione w górę ozdobią wiele fioletowych miejsc, ale to piękno nie trwa długo, aż do reszty pozostałych. U niektórych gatunków może osiągnąć sześć miesięcy, w tej chwili ważne jest, aby nie wyrzucić „zwiędłej” rośliny, ale zapewnić odpowiednią staranność, aby przygotować się na następne kwitnienie.
Rodzaje
Ten rodzaj roślin tropikalnych obejmuje ponad sto gatunków amorfopallus związanych z rodziną aroidową. Nazwa rodzaju ma greckie korzenie i oznacza dosłownie „bezkształtną ucieczkę” lub „proces bezkształt”.
Najbardziej imponujące z nich, ale niestety nie zakorzenił się w domu - to Amorphopalus Titanic (Amorphopalus Titanum). Otrzymał swoje imię na znaczące, niesamowite rozmiary: duży, do pięćdziesięciu centymetrów średnicy, bulwy, ogromne liście o wysokości do trzech metrów, grube ogonek. 
W okresie kwitnienia pojawia się płatek, do metra długości, z zieloną częścią zewnętrzną i fioletowo-brązowym jelitem. Po raz pierwszy odkryty w dzikiej dżungli Sumatry, został szczegółowo opisany w 1878 roku przez włoskiego badacza i botanika Odoardo Beckari. Na wolności Amorphophalus jest gigantyczny, nie jest powszechny, nawet rzadziej udaje się go uprawiać w szklarni lub ogrodach botanicznych. Kwitanie takich rzadkich okazów jest zawsze wydarzeniem, które widzieli zarówno naukowcy, jak i amatorni ogrodnicy. Nawet zapach Amorphopallusa, o którym każdy, kto go widział, żyje przynajmniej raz, nie przeraża miłośników egzotycznego piękna.
Najsłynniejsza forma uprawy w domu - Amorphophalus cognac (Amorphophallus konjac) - ma bardziej skromne rozmiary, ale w stosunku do innych kolorów wewnętrznych jest również dość duży. Niepopita noga kwiatu może osiągnąć metr wysokości, a wokół niego obraca się czerwono-brązowy „łóżko”. W górnej połowie kwiatostanu rosną kwiaty tłuczenia. W okresie kwitnienia „kolby” emanuje ostry aromat podobny do zapachu zgniłych mięsa, a także emituje małe lepkie i grube krople płynów. Kwitnienie występuje najczęściej w środku lata, ale owoce nie są powiązane.
Amorphophalus cognac jest inaczej nazywany „śmierdzącym palcem”, „językiem diabła”, „Lilia voodoo” lub „The Palm of the Snake” ze względu na jego jasny wygląd i niezapomniany aromat. Również dla wymiarów i smaku bulwy kwiat dał pseudonim „Olive Potato”, w wielu krajach Azji jest uprawiany do jedzenia na jedzenie. Japończycy otrzymują mąkę z koniaku od bulw używanych do gotowania jako suplement spożywczy (E425) i przygotowują na nią wiele dań krajowych, takich jak Connucky, Sukiyaki i sukienka. Bulwy są prawie nie -rdzeniowe, ale mają przyjemną strukturę i zawierają dużo błonnika, ponieważ zaleca się stosowanie podczas diety, ze zwiększoną zawartością cukru lub cholesterolu we krwi.
Pogląd Amorphophalus Rivera (Amorphophallus Rivieri Durieu) Uwielbiamy również producentów kwiatów dla przyjemnego ciemnego koloru podczas kwitnienia. Bulwy tej rośliny są duże, o średnicy do 30 centymetrów, szeroki arkusz może osiągnąć siedemdziesiąt centymetrów. Kwiat ogonki zielonej, ozdobiony jasnobrązowym wzorem. „Bedspread” rośnie do trzydziestu centymetrów długości, ciemnoczerwone, genialne. W górę kwiatostan wykończenia jest wciągany do 20-30 centymetrów, posiadając ten sam nasycony ciemny fioletowy kolor.
Opieka
Gleba
Gleba dla kwiatu jest mieszana z czterech części gleby ogrodowej i jednej części piasku. Odpowiednia i przechowują glebę do kolorów w pomieszczeniach rodziny aroidowej.
Temperatura
W domu ten egzotyczny kwiat jest dość bezpretensjonalny: bez podnoszenia warunków oświetlenia, różnicy temperatury, ruchu powietrza, tak że roślina wewnętrzna Axorphopallus nie stanowi specjalnych trudności w domu nawet dla nowicjusza kwiatowego.
Podlewanie
Przez cały okres aktywnego (źródło sprężyny) roślina jest podlewana z dużą ilością, jednak unikając bezpośredniego kontaktu z bulwa z wodą. Jesienią, wraz z początkiem okresu odpoczynku, podlewanie jest zmniejszone i podlewane tylko w przypadku suszenia górnej warstwy Ziemi. Ciągłe opryskiwanie wodą nie jest konieczne dla tego kwiatu, ale działa korzystnie, ponieważ ojczyzna gatunku to równiny tropikalne, które różnią się mokrym klimatem.
Nawóz
Notują glebę w okresie aktywnym dwa razy w miesiącu, po raz pierwszy - wiosną, półtora miesiąca po pojawieniu się pierwszych kiełków. Kwiat preferuje nadmiar fosforu w glebie, z wystarczającą ilością bulw amorfofalu, szybko zyskują masę. Dlatego w zastosowanych nawozach obserwuje się następujące proporcje: jedna część azotu, trzy lub cztery części fosforu, dwie części potasu. Wpływy również wpływa na roślinę, karmiąc się humusem lub obornikiem.
Okresy rekreacji
W tym czasie (najczęściej zbiega się, że uśpiony okres jest obowiązkowy dla wszystkich Palmas Amorphopalus. Gdy tylko rozpocznie się ten okres, podlewanie jest zatrzymane, a zwiędłe liście są starannie przycięte przez ziemię. Idealna temperatura dla reszty reszty - około 12 ° C. Dlatego garnki z roślinami są przełożone w ciemne chłodne miejsce, nie zapominając o od czasu do czasu nawilżaniu powierzchni gleby. W środku wiosny, nadmiernie przeszczepuje amorfofalusów do większych doniczek. Możesz również wyciągnąć je z garnka po pożaryciu arkusza, wyczyść je z ziemi i przechowywać w zimnym miejscu do wiosny w pojemniku z torfem.
W kwiacikach bulwy są kupowane zimą, a następnie do wiosny są przechowywane w lodówce z warzywami. Często warto zbadać materiał do sadzenia, aby zapobiec zgniliczemu, a także zauważać moment wzrostu w czasie. Kiedy to przychodzi (ale nie później niż na początku kwietnia), bulwy są sadzone w garnkach, próbując zostawić trochę wolnej przestrzeni na górze, aby polać ziemię, gdy rośnie.
Reprodukcja
, Dzieląc roślinę dla dorosłych, w razie potrzeby amorfofalu, mnożyć, wybierając bulwa z wystarczająco dużą liczbą wydychanych nerek. Wiosną wybrana bulw jest starannie wycięty, starając się nie skrzywdzić młodych kiełków, gołe sekcje są pokryte szarpiącym drewnem i suszone w ciągu dnia. Następnie powstałe części są sadzone w przygotowanej glebie i podlewane, starając się nie przesadzić.
Możliwe jest również rozmnażanie „dzieci” - małe guzki, które tworzą się corocznie w miarę wzrostu rośliny. Po uchyleniu arkusza są wyciągane z garnka, czyszczone z ziemi i przechowywane w zimnym miejscu do wiosny w pojemniku z torfem.
Często amorfofalus jest sadzony w otwartej glebie - na letnich domkach, w klimatu. Przed rozpoczęciem lata kiełkowane bulwy są wkładane w ziemię i karmione w taki sam sposób, jak podczas rosnącego w doniczce.
Uprawa
Egzotyczny Amorphopallus od dawna zdobywa miłość wielu botaników i plantatorów kwiatów. Niektóre nawet w jego zapachu znajdują znakomite notatki, chociaż przyznają, że skojarzenia z rozkładającym się mięsem, ruchami amoniaku i jelit nie są bardzo połączone z widocznym pięknem. Uważa się, że jeśli po rozpoczęciu kwitnienia wlać trochę wody do szklanki dotkniętego „łóżka”, zapach zniknie i będzie można podziwiać ten mały cud natury bez nieprzyjemnych odczuć.
