Echinocaktus
Nie tylko nazwa, ale także wygląd wskazuje na przynależność tej rośliny do kłującej rodziny kaktusa.
I dzięki nie tylko cierniom, ale także zaokrąglonej - sferycznej formie - ten kaktus nabył dodatkowy prefiks „Ekhino” za swoją nazwę, co oznacza „żywopłot morski” przetłumaczony z greckiego ”. Echinocactus przechowuje składniki odżywcze w sferycznym łodydze, który, rosnąc w naturalnym środowisku, może osiągnąć średnicę około metra. W przypadku wzrostu warunków pokojowych jego rozmiar jest oczywiście znacznie skromniejszy i z wiekiem i brakiem oświetlenia, forma zamiast sferyczna może być podłużna.
Łodyga echinocactus zielona lub niebieskawa z żebrowymi krawędziami. Ale u młodych roślin - w wieku 3-5 lat - żebra nie są jeszcze bardzo wyrażone i wyglądają jak małe guzki. Na twarzach znajdują się, z których rosną kolce, które są zmniejszonymi liśćmi, a także kwiatami. Kolce echinocactus są mocne proste, czasem lekko zakrzywione, o długości więcej niż 3 cm, są różne kolory i odcienie, a z wiekiem ich kolor może się zmienić. Na górze, gdzie twarze zbiegają się, większość echinocactus tworzy jasną owłosioną koronę. Echinocactus nie tworzy pędów bocznych. Odnosi się do powoli rosnących widoków. Kwitnie duże kwiaty w kształcie pojedynczego dzwonka żółtego lub różowego. Ale w domu zdarza się to niezwykle rzadko.
Wspólne rodzaje echinocactus
Według Echinocactus, według różnych źródeł, obejmują one 10 do 12 gatunków, których miejsce narodzin to pustynne obszary Meksyku i USA. Tego rodzaju rośliny są uważane za rzadkie i trwałe. Do niedawna tylko jeden z gatunków - Echinocactus Customon, był najbardziej rozpowszechniony we florem halowej, ale dziś można kupić nasiona, a zatem rosnąć w kulturze i innych przedstawiciele kaktusów jeża.
Costone - W domu, w Meksyku, nazywa się to „Złotą kulą”-z powodu żółtych kolców i jasnożółtą koroną. Nawet w małym pomieszczeniu może rosnąć do średnicy do 40 cm lub więcej. Z wiekiem sferyczny łodyga jest stopniowo wydłużona, stąd kolejna nieoficjalna nazwa - „Złoty szaszłyk”. W okazach dorosłych na łodydze może wynosić ponad 40 żeber. Ciernie rosnące z otoczki - dwa typy: 4 centralne, do 5 cm długości - znajdują się krzyżowo i 8-10 promieniowe, nieco krótsze. Kwiaty, wyrośnie z korony. Są również żółte, do 7 cm długości. Ale z reguły kwitną tylko duże okazy dorosłych.
Płasko - Druga najpopularniejsza kultura widoku. Podobnie jak echinocactus customon rośnie do dużych rozmiarów, ale ma znacznie mniej żeber - 20–25 i nie jest tak częstą lokalizacją cierń: centralny - 3-4, około 3 cm długości, 5–6 promieniowy - 5–6. Szare kolce, proste, spłaszczone, z małymi paskami poprzecznymi. W naturalnych warunkach gatunek ten jest na skraju zniknięcia, ponieważ jest szeroko stosowany przez Meksykanów w przemyśle cukierniczym.
Poziomy - ma płaską łodygę małych rozmiarów. Nawet w naturalnych warunkach rzadko osiąga wielkość o średnicy ponad 25 cm. Łodyga jest szaro-niebieski, żebra są jeszcze mniejsze 10-15 i znajdują się w spirali. Kręgosłup 6–9 w pakiecie, cała jedna długość, 2–4 cm. W młodych roślinach ciernie są ciemnoczerwone, ale z wiekiem stają się bursztynowe. Kwiaty są jasne - czerwone z fioletowym odcieniem. Przy odpowiedniej zawartości przedstawiciele tego gatunku łatwo kwitną w warunkach wewnętrznych.
Parować oraz Policefalus - Te dwa gatunki mają średnie rozmiary - do 70 cm wysokości i na zewnątrz bardzo podobne, tylko druga ma rzadką cechę do wzrostu i tworzenia prawdziwych ciernistych zarośli. W środowisku naturalnym w jednej grupie do stu egzemplarzy może rosnąć razem. Ciała obu gatunków są kuliste, wraz z wiekiem stają się cylindryczne, w kolorze - niebieskawy. Riber 15–20, otoczki opuszczone z lekkim włosiem. Czerwonawe ciernie z odcieniami żółtych i brązowych. Centralne ciernie są cztery, są potężne lekko wygięte, aw dorosłych roślinach mogą mieć do 10 cm długości, promieniowe - 8-10, są krótsze i cieńsze. Żółte kwiaty, ale w kulturze kwitnienie jest rzadkie. Pod opieką i treści jest kapryśne, często podatne na gnicie korzeni.
Teksas - Niezwykle różni się od innych rodzajów rodzaju, więc niektórzy naukowcy zasugerowali to podkreślenie go w niezależnej rodzinie, a nawet nadali nazwę „Gomalocephalus”, co oznacza „płaską głowę”. Ten kaktus jeża rośnie bardzo powoli i żyje przez długi czas, zachowuje niezwykły zaokrąglony kształt przez całe życie. Wymiary są jeszcze bardziej miniaturowe niż Echinocactus poziome: do 20 cm wysokości, o średnicy - do 30 cm. Liczba żeber wynosi 15–25, ale nie są one bardzo głębokie. Otoczki są duże, nie są często znajdujące się, ale u góry tworzą puszysty herb. Czerwonawe ciernie, płaski stożka w kształcie. Centralny cierń ma długość od jednego do 3-7 cm, zakrzywiona, promieniowa-5–7, są proste i mniejsze. Echinocaktus Texasky kwitnie bardzo pięknie, jednocześnie z kilkoma z rzędu, odsłaniając jasnoróżowe kolory Terry'ego z jaskrawoczerwonym rdzeniem.
