Montbreign flower (crocosmia) - japoński gladiolus
Zadowolony
Montbreign (Crocosmia) to godna konkurencja o znane uprawy, jej lądowanie i późniejsza opieka na otwartym terenie będą wymagały zastosowania sił. Ale wysiłki zostaną nagrodzone wspaniałym i bardzo długim kwitnieniem.
W rosyjskich ogrodach, nagietki, astery, a nawet winorośle wyrastają z nawyku. Montebrection lub Crocosmia (Crocosmia) mogą być godne rywalizacji o takie kultury. Niestety, ten japoński gladiolus jeszcze nie zyskał na popularności. Mimo to ma swoich fanów, którzy rosną w swoich obszarach i nazywają ją „fałszywymi” lub „nierozpoznanym” Gladiolus.
Botaniczny opis tej kultury i niektóre popularne odmiany oferowane na tej stronie pomogą ci zrozumieć własne problemy hodowlane na osobistej fabule.
Spójrz na zdjęcie Montbreign wyhodowane na obszarze na otwartym terenie i doskonale zimowanie zgodnie z technologią opisaną poniżej:
Opis botaniczny i zdjęcie
Zgodnie z opisem botanicznym Montbreign należy do rodziny IRIS. Istnieje kilka odmian w rodzinie, jedno ze źródeł - około 50. Krokosmia lub Lat. Crocosmia - Cebula. Jego system korzeniowy to małe bulwy lub cebulę pokryte 2-3 warstwami skorup z siatki. Z nich powstają długie łodygi. Wysokość rośliny jest całkowicie zależna od grupy odmianowej. Średnio długość trzonu waha się od 60 do 90 cm.
Na wolności japoński gladiolus woli rosnąć wyłącznie w ciepłych regionach. Republika Południowej Afryki jest uważana za ojczyznę tego rodzaju. W Rosji roślina jest używana jako lato na środkowej linii. Uprawiany jest w kwiecistych aranżacjach z innymi bulwiastymi uprawami, a także na tle zielonego trawnika.
Montbreign Liście są podobne do IRIS Records. Są zbierane w gęstym fanku. Zielone błyszczące błyszczące liście powstają z centralnej części żarówki, podobnie jak łodygi. Jedna dorosła roślina może rozwinąć około 3-4 pędów, które działają jako szypułka. W górnej części łodygi kwiatostany zamieci powstają z licznych kwiatów lilii ciepłych odcieni. Pąk w kształcie lejka osiąga średnicę o średnicy 4-5 cm. Obfite kwitnienie jest bardzo luksusowe i długie - od lipca do końca września (tylko pod warunkiem, że mrozy nie wystąpiły wcześniej).
W niektórych regionach Montbreign nie ma czasu na podanie materiału sadzenia. Jest to szczególnie powszechne w Uralu, gdzie mrozy mogą wystąpić późnym latem.
Popularne odmiany MON "
Istnieje kilka najpopularniejszych odmian roślin bulwiastych. Warto powiedzieć, że z powodu podobieństwa wizualnego Montbreign jest często mylony z Gladioli. Ale w przeciwieństwie do nich kwiaty takiej rośliny są nieco mniejsze, a okres kwitnienia jest dłuższy. Zobaczmy dokładnie, jak piękne i interesujące odmiany Montbreign wyglądają dalej na zdjęciu:
W przypadku zacienionego miejsca odpowiednia jest Złota Krokosmia. Na wolności roślina ta znajduje się w tropikalnych ciepłych lasach. Płytki śluzowe sięgają do 80-100 cm długości. Są zbierane w gęstym fanku. Z jednej cebuli powstają do 4 łodyg. Na szczytach pędów ujawniono panikę kubków w kształcie lejka. Długość Corolli wynosi średnio około 5-6 cm. Japoński Gladiolus odróżnia bardzo ciepłe odcienie kwiatów od nasyconej brzoskwini do ognia.
Często niedawno na Floriculture niedawno zaczęła być używana hybryda „Lucyfer”. Roślina ma swoją nazwę ze względu na jasność kwiatów jednej z form. Mimo to istnieją odmiany nie tylko z czerwonymi kwiatami, ale także z pąkami pastelowych odcieni od jasnoróżowego różu do brzoskwini.
Wysoka odporność na mróz wyróżnia się odmianą Montbreigion „Panicula”. Można go bezpiecznie uprawiać na środkowej linii, ponieważ roślina nie boi się mrozu i silnego, nieplanowanego spadku temperatury powietrza. Latem powstają piękne faliste liście typu liniowego z żarówki korzeniowej. Na początku lipca roślina kwitnie z jasnopomarańczowymi kwiatami, jak widać na zdjęciu dalej:
Jeśli strona ma niepokojące warunki uprawy pięknych upraw, spróbuj wyhodować na niej potwora „post”. Ta odmiana dobrze dostosowuje się do środowiska zewnętrznego. Nie boi się bagiennej, mrozu i ciężkich gleb. Różnorodność jest mała -z kwiatów. W wysokości roślina osiąga maksymalnie 80-90 cm. Płytki liściowe męskie z gładką zieloną powierzchnią.
Sadzenie Monbreacji i opieka nad nim w osobistej fabule
Montbreign praktycznie nie różni się od innych roślin bulwiastych. Jeśli chodzi o lądowanie, wieloletnia jest sadzona na otwartym terenie na osobistej fabule, a zimą zachowują kłącza guzowatego w pojemnikach w chłodnym pokoju. Przede wszystkim, planując opiekować się tym, zwróć uwagę na glebę. Niektóre odmiany, które można odczytać powyżej, można łatwo dostosować do dowolnego kompozycji. Ale częściej gleba musi być przygotowana od jesieni.
Kopujemy glebę do poziomu bagnetu łopaty i dodajemy 30-40 gramów superfosforanu na 1 m2. metr. Aby uniknąć bagiennej i nadmiernej wilgoci do wykopania gleby, musisz dodać piasek do składu piasku o równej części torfu i kompostu. Zamiast tego możesz użyć perlitu. Wymieszaj wszystko dokładnie i rozprzestrzenia się z gęstą warstwą w otworach (głębokość około 15 cm).
Materiał sadzenia japońskiego gatunu - cebuli, rozmieszcza się nawzajem. Sadzimy duży na poduszce składającej się z odżywczych, pogłębiając je o 10 cm. Małe są zakopane maksymalnie 5 cm, w przeciwnym razie żarówki po prostu nie mogą kiełkować przez grubą warstwę gleby. Spróbuj sadzić roślinę o tej samej odmianie obok siebie, aby utworzyć grupy lądowe. Jeśli hybrydy są różne, sadzić żarówki w odległości 80 cm od siebie. W przeciwnym razie nasadzenia zostaną rozpylane i stracą swoje znaki odmianowe.
W zimnych regionach, w których zima trwa do kwietnia, ogrodnicy uprawiają krokosm przez sadzonki. Aby to zrobić, weź duże, ale nie głębokie pojemniki. Muszą być wypełnione podłożem odżywczym. Jako mieszanina możesz wziąć gotowe kompozycje oparte na piasku i torfu lub użyć trociny. Układamy podłoże z jednolitą warstwą o wysokości 4-5 cm.
Cebula, niezależnie od wielkości, są sadzone na tym samym poziomie. O wiele ważniejsze jest wytrzymanie między nimi na duże odległości. Materiał sadzenia nie powinien w żadnym przypadku kontaktować się ze ścianami i innymi bulwami. W przeciwnym razie kłącza zaczną gnijać. Sadzenie osłony u góry szklanką lub polietylenem. Jeśli schronienie jest szkłem, to codziennie musisz otworzyć żarówki przez 10-20 minut w celu wentylacji. Tej procedury można uniknąć, jeśli rośliny są pokryte polietylenami - wykonane są otwory do normalnej cyrkulacji powietrza.
Podłoże musi być stale utrzymywane w nieco mokrym stanie. Suszenie gleby nie jest tak przerażające jak jej zamianę. Dlatego nawilżaj mieszaninę pistoletu natryskowego z miękką wodą w temperaturze pokojowej. W żadnym wypadku nie uruchamiaj lądowań dla stanu stagnacji wilgoci i bagna w szklarni - doprowadzi to do śmierci bylin.
Zgadzaj się na schronienie w mini-paliw na żarówkach przez kilka dni. W tym czasie powinny pojawić się nowe kiełki - podstawy łodyg i liści. Następnie możesz sadzić byliny w osobnych doniczkach. Rośliny rosną w nich przez kolejne 3-4 tygodnie. Sadzenie można przeszczepić na otwartą ziemię dopiero po tym, jak gleba się rozgrzeje co najmniej 10-15 cm. Odbywa się to w okresie od końca maja do początku lipca. Sadzenie kwiatów od połowy lipca.
Montbreecration and Group Sadzenie
Montbreecration z innych roślin bulwiastych praktycznie nie różni się pod względem opieki grupy. Ale powinien być stały i zaprojektowany do kontrolowania poziomu wilgotności gleby. Swampy prowadzi do faktu, że bulwy korzeniowe zaczynają się silnie gniwać i umrzeć. Zatrzymana żarówka szybko toleruje grzyb na inny materiał do sadzenia, w rezultacie nasadzenia grupowe tracą dekoratywność i zgnili się całkowicie.
Montbregation bardzo kocha składniki odżywcze. Szybko pochłania je z gleby, więc w sezonie letnim musisz okresowo karmić nasadzenia na nawozach mineralnych. Możesz także naprzemiennie kompozycje z roślinami podlewających z roztworem drobiu lub kwaśnej dziełki. W ciepłych regionach, w których nie jest konieczne przygotowanie monestbrection do zimowania w oddzielnych pojemnikach w pokoju, musisz wlać rośliny roztworami potasowymi.
Pomimo faktu, że szydełka jest często sadzona na wentylowanych biodrach bez ochrony, zaleca się wiązanie szypułek z pionowymi biegunami. Tak aby składniki odżywcze w ziemi były wystarczającą ilością nasadzeń, pokrój kwiatostany na początku kwitnienia i po tym, jak pąki zaczną zanikać.
Przygotowanie na zimę
Jesienią musisz zadbać o przygotowanie Mottr one na zimę. Istnieją odmiany, które z łatwością doświadczają zimy pod schronieniem z trocinami i polietylenem. Zasadniczo są to małe hybrydy. Nie zamarzają nawet na środkowym pasie, gdzie gleba zwykle zamarza głęboko. W takich odmianach część naziemna jest wycinana w połowie października i pokryta warstwą trociny i polietylenu. Ważne jest, aby zrobić to na czas, w przeciwnym razie spółki zależne po prostu nie będą miały czasu na dorosnąć. Przygotowanie do zimy jest ważnym wydarzeniem agrotechnicznym.
Duże odmiany MON „zimują tylko w ciepłych regionach, ale także pod warstwą izolacji. Jeśli wyhodujesz jeden z nich na środkowej linii, na przykład w Uralach, na zimę żarówki powinny zostać wykopane i umieszczone w chłodnym pokoju. Przechowuj bulwy na zimę w temperaturze +4 stopni. Jeśli jest wyższy, rośliny zaczną kiełkować. Jeśli poniżej, żarówki zamarzną i umrą. Podczas przechowywania w mieszkaniu trudno jest znaleźć miejsce z takim systemem temperatury, w tym przypadku umieść bulwy w dziale warzyw lodówki.
Zobacz, jak japoński gladiolus jest sadzony na filmie:
