Tladiant
Zadowolony
Tladiant lub czerwony ogórek należy do wieloletnich roślin wspinaczkowych. W środkowym pasie Rosji rośnie tylko jeden zimowy wygląd. Wątpliwy.
Roślina wyróżnia się bezpretensjonalnością, dekoratywnością podczas tworzenia owoców. Żółte kwiaty są mniej interesujące niż owoce. Chociaż w okresie kwitnienia Liana również wygląda dekoracyjnie. Owoce o długości 5-10 cm wyglądają jak ogórki, tylko ich kolor jest czerwony. Liana ma właściwości lecznicze, jego owoce są jadalne, na przykład dżem jest przygotowywane z dojrzałych owoców. Shoots osiągają długość 3-5 m.
Uprawa tladiantów
Tladiata dobrze rośnie w słonecznych lub zacienionych obszarach, z żyzną, umiarkowanie wilgotną i dobrze znaną glebą. Wodę wodną umiarkowanie, gdy gleba wysycha. Pierwszy górny dressing odbywa się 10-15 dni po lądowaniu na otwartym terenie. Dorosłe okazy są karmione podczas aktywnego wzrostu. Podczas tworzenia pąków i owoców przeprowadza się kolejne górne opatrunki z nawozami. Podczas sadzenia lub naprzemiennie z minerałami można zastosować nawozy organiczne. Jeśli planowane jest spożywanie owoców, lepiej odmówić nawozów mineralnych. Tladiant nie ustanawia owoców (w małych ilościach), wynika to z faktu, że roślina nie jest popularna wśród owadów, które są niezbędne do zapylania. Niektórzy hodowcy kwiatów niezależnie przeprowadzają zapylanie, przenosząc pyłek szczotką lub wełną bawełnianą z kwiatu do kwiatu. Procedura zapylania jest wykonywana rano.
Tladiant ma zdolność szybkiego wzrostu, więc obszar, w którym sadzona jest liana, jest zamknięty, na przykład łupka jest wykopana na głębokość około 50 cm. Będąc winoroślą, tladiant potrzebuje niezawodnego wsparcia. Jesienią część ziemi jest odcięta. Tladiant Winters bez schronienia.
Reprodukcja
Tladiant jest propagowany przez podział bulw, nasion. Siew nasiona odbywa się w marcu, dla sadzonek. Nasiona są zasiane w nawilżonym, luźnym i pożywnym podłożu. Ostrożnie podlewane z pistoletu natryskowego, w razie potrzeby. Nasiona są sadzone na otwartym gruncie w maju, w odległości około 30-50 cm od siebie. Podczas lądowania dodaje się nawozy organiczne, na przykład Humus.
Hodowla bulw odbywa się wczesną wiosną lub jesienią, około października. Bulwy są podzielone co 3-4 lata. Bulwy są sadzone na głębokości około 8 cm. Jeśli zaplanowane jest lądowanie sprężynowe, wówczas bulwy zimowe są przechowywane w ciemnym, suchym i chłodnym miejscu, na przykład w piwnicy, gdzie temperatura powietrza jest utrzymywana w odległości 0-5 stopni ciepła. W tym samym czasie bulwy są posypane trocinami lub piaskiem.
