Siberian iris (íris sibírica) - kasatik
Zadowolony
Siberian Iris lub Kasatik jest poszukiwany w kulturze projektowania krajobrazu.
Można go zasadzić na tym miejscu jako wieloletnie, doskonałe tolerujące nawet surowe i niskie zimy. Jeśli spojrzysz na opis, staje się jasne, że typy i odmiany są obecnie prezentowane w różnorodności. Dość proste lądowanie tęczówki syberyjskiej i opieka nad nią przez cały sezon wegeta.
Grupa klasowa syberyjskich tęczówek to gatunki hybrydowe i dzikie i odmiany, dekorując projekt krajobrazu ogrodów we wszystkich regionach naszego kraju.
Liczna grupa klasowa syberyjskich irysów to różnorodne rodzaje i odmiany rodzaju Iris z rodzin Kasatiki. Jak wiecie, z. Iris to wyraźny podział na brodaty i beznadziejne rośliny. Rozróżnianie klas między sobą w dolnym falistym płatku „broda”, jak pokazano na zdjęciu. Siberyjska grupa irysów jest koralikiem i obejmuje ogromną liczbę odmian hybrydowych ogrodowych i dzikich okazów.
Zobacz, jak wygląda na Syberian Iris na zdjęciu, zilustrowano różne opcje użytkowania w projektowaniu krajobrazu:
Botaniczny opis tęczówki syberyjskiej (ze zdjęciem)
Zgodnie z opisem botanicznym w innych źródła. Są zjednoczone jednym z ważnych znaków - dystrybucja na wolności. Siedlisko íris sibírica zajmuje większość Eurazji. Liczne odmiany znajduje się na terytorium od Włoch po Szwajcarię, w lasach i stepach jeziora Bajkal. W Rosji, jako kultura, grupa nie jest zbyt dobrze znana, ale na wolności aktywnie znajduje się we wszystkich częściach Syberii. Rośliny mają doskonałą odporność na mróz i zdolność przetrwania w warunkach zbliżonych do ekstremalnych. Irysy rozprzestrzeniane na Dalekim Wschodzie, terytorium Primorsky i obszary czwartej strefy klimatycznej. W niektórych częściach Rosji rośliny są zawarte w regionalnych czerwonych książkach, na przykład w OMSK, TVER i TYUMEN. Istnieje wiele odmian w grupie, które są na skraju zniknięcia lub nie można znaleźć w naturze z wielu powodów.
System korzeniowy rośliny jest gęstym głównym korzeniem z licznymi cienkimi, gwintowanymi pędami, które poruszają się w różnych kierunkach. W górnej części kłącza z brązowymi plamami pozostaje pochwa płyt liściowych, które umierają co roku. Ponadto system korzeniowy nie jest pozbawiony oczywistych rocznych wzrostów, można je zobaczyć nagim okiem. Z podziemnej części zakładu powstają łodyga i liczne płyty liściowe.
Pędy tęczówki syberyjskiej osiągają średnio 80-90 cm. Liście są w kształcie paska lub śluzowe, zebrane w strefie podstawowej w wentylaturze. Płytki są gęste w dotyku, skórzaste, do 50-80 cm długości. Łodyga w gałęzie górnej części, na trawiastym opakowaniu lancetowym są kwiaty w trawiastej opakowaniu. Okres kwitnienia irysów syberyjskich spada przez całe lato, niektóre gatunki mogą kwitnąć już w brodatowych karłach na początku maja.
Butony jasnych kolorów na krótkich szypułkach powstają w aktywnym cyklu życia, zebrane 2-5 sztuk w wierzchołkowym kwiatostanie, jak pokazano na zdjęciu irysów syberyjskich:
Rodzaje i odmiany irysów syberyjskich (nazwy i zdjęcia)
Najczęściej w naturze istnieją niebieskie irysy syberyjskie, więc są uważane za główną grupę odmian. Po kwitnieniu owoce tworzy się - głupie pudełko z licznymi nasionami.
Bardzo rozpowszechniony w Rosji, a mianowicie w dalekiej wschodniej części Syberii, otrzymał hybrydę wschodnią syberyjską. Różni się od głównego rodzaju tęczówek syberyjskich tym, że jego liście są już niewiele, a płyta opakowań ma czerwonawy odcień u podstawy. Kwiaty rośliny, jak widzimy na zdjęciu nieco niższy, krwią czerwony pierścień. W wysokości rośliny gatunek osiągają około 80-90 cm. Liście i pędy mają około jednej długości.
Kolejnym gatunkiem, który jest zwyczajowy do liczenia z Siberian Group of Irises, jest Rogozolid, nie tak dawno otwarty na Dalekim Wschodzie. Nie było powszechnie rozprzestrzeniane w Rosji, ale w Chinach, Mongolii i Korei, często się spotyka. Kwiaty gatunku są białe lub z odcieniem liliowym. Zasadniczo reprezentował rodzaj odmian karłowatego, nie więcej niż 30 cm wysokości. Najsłynniejszą odmianą wspólną w Rosji jest syberyjska biała tęczówka „Nana”.
Istnieje wiele innych gatunków przypisywanych syberyjskiej grupie tęczów, a mianowicie:
- „Zatrzymane na złoto”-od czarnego do kremowego fioletu, wysokość rośliny do 40 cm;
- „Urzędnik”-od fioletu do bogatego niebieskiego odcienia, wysokość krzaka do 60 cm;
- „Robienie”-Widok z liliowymi kolorami ciemnego lub jasnego odcienia, długość szypułki i liści do 50-60 cm;
- „Diks”-Purple Ciemne, bardzo nasycone pąki na łodydze do 100 cm;
- „Bull” - ciemne, prawie czarne pąki z fioletowym odcieniem. Podobnie jak rodzaj „grobli” niezwykle rzadko pojawia się w kompozycjach ogrodowych, w przyrodzie praktycznie nie można znaleźć. Obaj przedstawiciele w wielu regionach są wymienione w czerwonej książce. Uważa się, że są to przedstawiciele naturalnej hybrydyzacji;
- „Forrest” jest bardzo pachnący, do 40 cm wysokości;
- „Wilson” - podobnie jak typ „Forrest” ma przyjemny zapach kwiatostanów, ale znacznie większy - osiąga wysokość do 1 metra;
- „Reed”-Mainly znaleziony w Chinach, a mianowicie w południowo-zachodniej części kraju. Odmiany gatunku przedstawiono niebieskie kwiatostan średniej wielkości pąki.
Do uprawy w ogrodach Rosji często stosuje się odmiany z białym lub kremowym odcieniem pąków. To prawda, że takie kwiaty trzymają się nieco mniej, ze względu na pewne czynniki, szczególnie podczas umieszczania na słońcu. Odmiany białych irysów syberyjskich to mroźna Emeriald, Rolling Claud i Wayd Prelud, ale to tylko niektóre z wielkiej różnorodności. Żółte kwiaty znajdują się w syberyjskiej tęczówki „Księżycowy jedwab”, płatki rośliny wydawały się świecić światłem księżyca, więc kultura ma tę nazwę. Ponadto kwiatostany żółtych tonów znajdują się w następujących grupach odmian: „Jast Kruzing” i „Sunny Srynes”. Popularne irysy syberyjskie z kolorami niebieskiego i fioletowego odcienia: Berliner Wells, Magnum Bordeaux i Jings.
Na zdjęciu zobaczymy jeszcze bardziej popularne odmiany tej różnorodności roślin:
W rosyjskich ogrodach syberyjska „Imperial Opal” jest bardzo popularna-to roślina z liliowymi kwiatostanami 2-3 pąków. Kwitnienie nie jest długie, pojedyncze, ale bardzo spektakularne. W naturze rzadko, w ogrodach jest używany jako mróz osłabiona w gęstszych płatkach frotte Corolla.
Reprodukcja, lądowanie i przeszczep
Spośród wszystkich grup, to tęczówki syberyjskie, które nie są uważane za wybredne. Ich lądowanie, przeszczep i reprodukcja nie powodują prawie żadnych niedogodności. W tym ważne jest, aby poznać pewne niuanse i porady doświadczonych plantatorów kwiatów. Po pierwsze: ważnym aspektem jest właściwy wybór gleby do sadzenia tęczówek-nie mogą znieść ciężkich, kwaśnych i mokrych mieszanin gleby.
Gleba dla rośliny powinna być nieco kwaśna, najlepiej o wysokiej zawartości wapna. Składniki odżywcze są wprowadzane w dużych ilościach podczas kopania miejsca do lądowania.
W tej chwili możesz dostosować kompozycje, jeśli nie są one korzystne dla uprawy przedstawicieli grupy. Równe ilości piasku i torfu są dodawane do mieszanin glinianych - sprawi, że gleba będzie lżejsza i bardziej pożywna, a także poprawi jej przepuszczalność wody. Związki piasku są obciążone niewielką ilością gliny i wzbogacone nawozami na podstawie organicznych. Jeśli używasz górnego opatrunku zawierającego azot, musisz być z nimi tak schludny, ponieważ nadmiar azotu w młodym wieku nie ma słabo wpływającego na układ odpornościowy dorosłych roślin. Kwaśna wapno.
Miejsce do sadzenia syberyjskich tęczówek powinno być dobrze oświetlone przez słońce, ale w południowym upale rośliny znajdują się w cieniu otwartym. Dlatego zaleca się, aby były sadzone grubo, takie jak krzewy lub drzewa z koronką. Dzięki silnemu cieniowaniu kultura nie cierpi, ale też nie kwitnie. W przeciwieństwie do innych grup gatunków, tęczówka syberyjska nie jest narażona na wiatry i przecinki. Nie wymaga ochrony przed podmuchami powietrza, ponieważ liście nie leżą, z wyjątkiem tego, że tylko z huraganu.
Podczas sadzenia lub przeszczepu rośliny, jego kłącze jest pogłębione w glebie, tak że na powierzchni znajduje się około 3-5 cm. Korzenie syberyjskich tęczówek uwielbiają chłód, więc po sadzeniu podziału na stałe miejsce musisz ściółkować liście, torfem lub innymi improwizowanymi materiałami. Doły do sadzenia powinny być odpowiednie dla wielkości materiału sadzenia. Sadząc w ziemi, upewnij się, że pędy korzeniowe się nie zginają.
Tworzenie łóżek kwiatowych
Podczas tworzenia kwiatów kwiatowych upewnij się, że odległość między nasadzeniami wynosi co najmniej 50-60 cm. W przeciwnym razie, szczególnie podczas sadzenia różnych odmian, można je bombardować razem z korzeniami i liśćmi. Warto rozważyć przy zakupie materiału sadzenia i cech wskazanych w opisie rośliny - szybko się rozwija lub powoli. Jest to konieczne, aby nie liczyć się z wystarczającą ilością miejsca na wzrost rośliny szerokości. Pamiętaj, aby wyjaśnić, jak szeroki krzew leci na boki.
Z wystarczającą ilością miejsca na tęczówkę, nie można go przeszczepić przez 5-7 lat. W miejscu, w którym gleba jest bogata w składniki odżywcze, kultura żyje spokojnie przez 20-30 lat bez przeszczepów, ważne jest, aby było wystarczająco dużo wolnego miejsca, aby rosnąć wystarczająco dużo. Przeszczep tęczówki syberyjskiej jest konieczne tylko wtedy, gdy roślina rośnie na boki (traci dekoratywność) i jeśli składniki odżywcze spędzono na ziemi. Podczas przeszczepu zaleca się aktualizację krzaka poprzez dzielenie kłącza. Proces ten różni się od faktu, że producenci kwiatów są przeprowadzane dla brodatych tęczówek.
Syberiańska tęczówka jest wykopana z pożywną glebą, aby uzyskać glinianą guzek. Następnie kłącze jest podzielone na kilka części i natychmiast umieszczone w przygotowanych do otworach. Deleiny są cięte, aby każdy z nich miał co najmniej 3-8 punktów sprzedaży liści i przywrócenie wzrostu nerki.
Możliwe jest wysuszenie materiału do sadzenia, ale w tym przypadku, zanim sam lądowanie będzie trzeba namoczyć w topnieniu miękkiej wodzie. Ilość czasu zależy od tego, jak długo średnia delens wysuszona jest, moczenie trwa od 2-4 godzin do kilku dni (zimowanie rośliny w stanie suchym).
Prosta opieka nad fotofilnymi syberyjskimi irysami
Aby szarpiące się syberyjskie irysy w ogrodzie zawsze należy przestrzegać zasad bardzo prostej opieki. Po pierwsze, grupa gatunków jest fotofilna i wymaga umieszczenia ich instancji w polu z dobrym światłem słonecznym. Amoniak i srebro potasowe są używane jako górny sos. Nawozy podczas opieki nad szczurami syberyjskimi mogą wynosić 2 razy w roku - przed aktywnymi pąkami i po kwitnieniu rośliny. Jeśli przegapiłeś terminy, lepiej nie pasować do lądowania w tym sezonie. Zastosowanie nawozów z zawartością azotu szkodzi układowi odpornościowe - sprawia, że rośliny są bardziej podatne na choroby i pojawienie się grzyba pasożytniczego.
Podlewanie jest wymagane tylko w razie potrzeby - w suszy lub silnym upale. Najczęściej roślina ma wystarczającą ilość wilgoci deszczu, aby utrzymać procesy życiowe. Podczas wysuszenia glinianej śpiączki, tęczówki mogą umrzeć. Przed zimowaniem jesienią hodowcy kwiatów są odcięte z płyt liściowych, pozostawiając 15 cm od podstawy. Płynące kwiaty są usuwane wraz z łodygami pobudzającymi kolor, aby uniknąć samoziarnistości kultury.
